De temperatuur stijgt….

Tijd om de verkoeling op te zoeken, daarvoor is geen betere oplossing te vinden dan te vertrekken! Jep, het staat nu eindelijk vast, mijn ontslag is ingediend en 10 augustus ben ik weer thuis! Maak de spandoeken maar klaar, zet de rose maar koud en warm de BBQ maar vast op, in zeven weken moet dat jullie best lukken ;-)

Ontslag nemen viel reuze mee, was er best onrustig over, maar het werd heel goed in ontvangst genomen en ook begrepen. Ik zou bijna denken dat ze me weg willen hebben! Mijn baas is inmiddels ook vertrokken, wat de sfeer op mijn werk een stuk heeft verbeterd. Haar vertrek is uiteraard niet zonder horten of stoten gebleven, ze moest uiteraard een nadrukkelijke stempel achterlaten. Bij deze een paar citaten uit haar afscheids email naar het hele hotel die aangeven hoe apart ze was (een zwaardere omscrhijving mogen jullie na het lezen zelf toevoegen).
• an intelligent hell is better than a stupid paradise
• I would like to thank those who tried to make my life hell while in Doha. I thank them because they made me stronger than ever
De email had nog meer rare beschrijvingen over haar tijd hier, over hoe uniek ze wel niet is en hoeveel mensen haar geschreeuw en acties niet begrepen. Ik zal haar persoonlijkheid en gedrag tegenover werknemers nooit begrijpen en dat wil ik ook niet...Hoe kan je iemand aannemen en vervolgens diegene eruit proberen te werken omdat ze haar werk te goed doet(bang voor haar eigen baan) sommige mensen schijnen allergisch te zijn voor teamwork...
Maar goed ze is nu weg dus dat boek is bij deze gesloten!

De temperatuur begint hier te stijgen en de luchtvochtigheid wordt als maar hoger, daardoor is het overdag niet echt leuk meer om buiten te zijn. Ik probeer heel eigenwijs nog wel naar mijn werk te lopen, s’morgens vroeg is het nog wel te harden, maar rond een uurtje of twaalf een wandelingetje maken is niet echt grappig! Koppig als ik ben heb ik dit al twee keer aan den lijve ondervonden. Laatst dachten Kelly en ik op onze vrije dag even een wandelingetje te maken over de Corniche, we vonden het al zo gek dat de Corniche bijna leeg was....rood aangelopen en behoorlijk dorstig kwamen we terug bij de auto. Mijn les nog niet geleerd dacht ik vorige week even lopend op zoek te gaan naar een taxi, maar om twaalf uur in de brandende zon een kwartiertje lopen was geen pretje en dus niet voor herhaling vatbaar!
Gelukkig is het in de avonduren best uit te houden, deze worden in het weekend doorgebracht met avond-dhow tochtjes, poolparties, terrasjes en feestjes in de woestijn...vooral Hazes en de Toppers zijn een groot succes tijdens een BBQ aan het zwembad, de foto’s zeggen genoeg hierover!

Half juni ben ik vijf dagen op training geweest in Cairo. Dit was tevens mijn eerste business-trip ever! Heerlijk daar wil ik er wel meer van, ik had behoorlijk wat geluk want er was tijd om de toerist uit te hangen! Na alle verhalen die me al toegestopt waren over Egypte en en met name de Egyptenaren wou ik on-bevooroordeeld op pad gaan. Dus wat nou het land is vies, de mensen zijn vriendelijk maar dwingend en niet te vertrouwen....dat vriendelijk dat geloof ik graag maar de rest daar gaan we maar niet vanuit! Jep een beetje naief en dat heb ik geweten!
Mijn eerste indruk van Cairo, BAH wat een stink bende....gelukkig was het hotel heel netjes en indrukwekkend. Het is zo grappig te merken dat een hoop arabieren denken dat westerlingen niks gewend zijn...ik ben met een Libanese collega naar de piramides van Giza gegaan, meneer zou het allemaal wel regelen. Toen we richting de taxi liepen kreeg ik weet ik niet hoeveel excuses over het barrel waarin we op pad gingen, alsof ik nog nooit een oude auto had gezien, laat staan erin gezeten! Daarnaast zij hij wel honderd keer dat hij het afdingen wel zou doen, ja ik begrijp ook wel dat als je Arabisch praat de prijzen ineens een stuk lager liggen.....ik mag dan wel naief zijn, maar ik kom niet van de maan!

De rit door Cairo (in het oude barreltje) was echt indrukwekkend, niet alleen door indrukken van de stad zelf maar ook door het verkeer! Links inhalen kent men in Cairo niet, slalommen is het motto waarbij twee keer kort toeteren betekend dat men er langs wil! Onze chauffeur was hier zeer bedreven in, ik ben nog nooit zo snel door een verkeersopstopping(wat heel Cairo is) heen gekomen, fantastisch! De stad zelf is redelijk deprimerend, overal licht er vuilnis op de straat en het beeld wordt gedomineerd door vieze niet onderhouden flatgebouwen.
Ook zijn er veel gebouwen die nog niet af zijn, maar waar al wel mensen in leven, men schijnt hier in te leven om belasting te ontduiken en de kosten van de bouw te onderdrukken. Best appart een gebouw waar nog duidelijk een verdieping op moet (de trap staat eral) en de afwerking in de verste verte te zoeken is, waar wel de was buiten hangt te drogen!
Naast oude auto’s, deprimerende gebouwen en vuilnis wordt het straatbeeld aangevuld door ezel en wagen! Het openlucht museum is er werkelijk niks bij! Het is echt frappand hoe ooit een zo ontwikkelde samenleving er nu zo uit kan zien! Overal proberen mensen je wat te verkopen, tot vervelens toe, meerennen met een rijdende auto om wat te verkopen is een van de vele vervelende verkooptechnieken die men in Egypte toepast om een zakcentje te verdienen. Zelfs bij de piramides en het museum probeerd men er profijt uit te trekken dat er westerlingen zijn; arabieren betalen ongeveer 8% van de prijs die westerlingen betalen voor toegang tot de schatten uit de oudheid!
Ik heb echt mijn ogen uitgekeken bij de piramides en het museum. Wat een historie, vraag me echt af hoe het geweest moet zijn om daar zo een 5000 jaar geleden geleefd te hebben! Helaas was het omdat we niet goed voorbereid waren best moeilijk de weg te vinden in het museum en rondom de piramides, de gidsen spraken slecht engels en mijn collega was een luie vertaler. Maar goed ik heb alles gezien en wil zeker nog een keer terug om alles nog even rustig te bekijken en te begrijpen! De Egyptenaren zijn bijzonder trots op de erfenis van hun land, daardoor was ik verbaasd over de manier waarop alles gepresenteerd wordt. Het museum is een rommelig en stoffig museum waar totaal geen structuur in is alsof er in 100 jaar geen verandering/onderhoud heeft plaats gevonden(wat waarschijnlijk ook zo is)!

De training in het hotel was erg leuk en interessant. Ookal lijkt het uit bovenstaand verhaal niet het programma was behoorlijk intensief. Veel eten en drinken kan best vermoeiend zijn ;-)! Elke maaltijd moesten we aanwezig zijn, om die vervolgens te analyseren op het gebied van service en presentatie. Zoals jullie waarschijnlijk weten kan ik hier behoorlijk fanatiek in zijn, dit is dan ook beloond met een kookboek, omdat ik goed, verassend en veel commentaar had!(hihi)
Ook in het hotel was duidelijk dat onderhoud ver te zoeken is in Egypte, dit hotel was pas vijf jaar open maar zag eruit alsof het uit de jaren 70 kwam! Niks mis mee, want de service was er niet minder om!

Goed ik heb genoten van mijn business trip en geleerd dat Cairo inderdaad vies is, egyptenaren vriendelijk zijn maar dat je altijd tot het verste extend moet afdingen om te krijgen wat je wil (voor een dubbeltje op de eerste rang) en dat ze behoorlijk ongeorganiseerd zijn. Maar daar hoef je je als toerist zijnde helemaal niet aan te iriteren, het is beter dit maar gewoon te accepteren....maakt toerist zijn in Egypte een stuk ontspannender en leuker!

Ik ga maar weer eens aan het werk....


Mahas Salaama!

Maaike