The story continues

Habibti’s!

Groeten uit de broeierige zandbak!! We vervolgen weer met de avonturen van Maaike in de Zandbak! Wederom genoeg meegemaakt de afgelopen weken, ik hoop dat de techniek en ik dit maal hand in hand gaan, zodat het lukt foto’s te plaatsen, want die zeggen genoeg over mijn vrije-tijds besteding!

Op het werk ook weer genoeg indrukken opgedaan, iedere week is het weer een verassing van welke situatie mijn bekkie dit maal openvalt! Kwa werkdruk is er niks nieuws onder de zon, rond elf uur iedere dag ben ik wel klaar met mijn taken de rest van de dag moet ik dan maar uitzitten onder het motto ‘de tijd doden is een vak apart’. Inmiddels heb ik wel bij mijn baas aan kunnen geven dat ik wat meer taken en projecten nodig heb, resultaat projecten met een deadline in november die ik met een weekje al af kan hebben... die worden dus ingevuld met de slogan ‘je werk spreiden is een kunst’.
Hier volgt een opsomming van indrukken/ervaringen, waar ik inmiddels met de nodige dosis sarcasme/humor mee om leer gaan!
• Het (vrijwillig) ontslag van mijn bazin, waar ik achter kwam doordat een collega mij vroeg of ik niet geintereseerd ben in haar huis. (je werknemers die op nog geen meter afstand van je zitten persoonlijk informeren voordat je het bij andere afdelingen aankondigt blijkt overbodig te zijn)
• Het uit het niets komende poeslieve gedrag van een zekere collega (voorheen een heks), omdat deze mijn andere collega niet kan uitstaan en toch echt wel een vriendinnetje nodig heeft binnen de afdeling, om deze te gebruiken in de missie de andere collega op zoveel mogelijk manieren een oor aan te naaien.
• De ‘appreciation week’ waarbij we op zoveel mogelijk manieren volgepropt werden om de dankbaarheid richting de werknemers te tonen vanuit het bedrijf. Overigens wel leuk.
• De spreuken die tijdens de appreciation week door de gangen hingen...heel goed bedoeld maar de dankbaarheid kwam door taal probleempjes niet echt naar voren. Bijv. ‘we salute you’, ‘because of you we are all in one’, ‘thank you for keeping the best’, ‘The grammy (ik dacht eerst granny) awards belong to you’
• Collega’s die proberen de flat van mijn baas te krijgen, door andere collega’s erbij te naaien met de meest bizarre leugens en roddels, die ik niet eens uit zou spreken. (bijv. Hij heeft al een lening van zoveel riyal, hij kan jouw huis dus nooit betalen, kan ik het daarom niet van jou overnemen)
Kortom de sfeermeter staat nog steeds bijzonder hoog!:-) en ik zie inmiddels de humor wel in van alle situaties!

Op sociaal gebied waren er de afgelopen weken genoeg leuke dingen, waarbij ieder weekend wel weer even op vakantie leek...damn dat warme weer is echt heerlijk!
Vorige maand hebben we eindelijk het qatari-dressed etentje gehad, echt top! Was wel even wennen compleet bedekt aan tafel te zitten, maar het gaf een hoop hilarische situaties...beschonken in je abaya rondhuppelen is zo verkeerd nog niet (onherkenbaar zijn is af en toe best handig)
Mama kwam vijf daagjes op bezoek om mijn verjaardag mee te vieren, een beter cadeautje had ik niet kunnen wensen. Ik moest drie van de vijf dagen werken dat mam hier was, maar ze lag heerlijk bij het hotel aan het zwembad, dus we konden samen lunchen en ik kon mijn tijd bij haar doden! Op mijn verjaardag zijn we met een Dhow het water op gegaan, samen met allemaal vrienden, wederom een topdag op en in het water!
Mama vertrok op Q-day, waardoor zij mooi aan al het feestgedruis kon ontsnappen en ik van een emotioneel vertrek zo in het feestgedruis kon springen!
Hoe fantastisch, bijna niks kan aan een feestje in A’dam tippen, maar dit was toch ook wel heel erg leuk. Heel simpel en klein met de Nederlandse gemeenschap haring happen, hossen, rijsttafel eten en bier drinken bij de Ambassadeur thuis. Een kleine after-party in Paloma kon natuurlijk niet uitblijven, al daar werdt de kleine groep uitbundig in oranje geklede Hollanders niet echt begrepen, wat het feestje alleen maar leuker maakte uiteraard.
Langzaam aan worden er meer hotels geopend in Qatar, die uiteraard op culinair gebied uitgeprobeerd moeten worden, resultaat lange avonden tafelen in groot goed gezeldschap met een leuke avonden stappen als toetje!
Afgelopen weekend ben ik weer eventjes de woestijn in geweest, wederom weer een blik op Saudi geworpen, veel verder dan dat wil en zal ik niet komen! Maar wel een heerlijk dagje gehad met vooral veel zand, zon, zee en een verbrand ruggetje, oeps!
Komende weken weer genoeg leuke dingen met een avond-boottochtje, BBQ’s, avondjes uit, etentjes etc. etc. Daarnaast ga ik half juni voor vijf daagjes naar Cairo op training, hoop naast training ook wat van Cairo te kunnen zien (anders zorg ik er wel voor dat ik wat kan zien hehehe) en dan is het al bijna augustus tijd om mijn biezen te pakken en naar huis te gaan! Kan stiekem echt niet wachten...maar ga er zeker het beste van maken deze laatste maanden....to be continued....