Werk, sinterklaas, Asian Games, Kerst, Bezoek etc

Tijd voor een update……
Heb weer een hoop indrukken opgedaan de laatste tijd en ben uiteraard weer flink aan het filesoferen geweest ;) maar eerst een samenvatting van de afgelopen 2,5 maanden.

Ik werk nu ongeveer drie maanden bij events management en dat bevalt me tot nu toe goed. De werk situatie is niet echt ideaal te noemen, maar ik ben hier om te leren, dus zie ik het positieve er maar in. Het werk op zich is best leuk, gelijk vanaf het begin heb ik mijn eigen evenementen en accounts, die langzaam aan beginnen te groeien. Daarnaast geeft mijn baas me wat extra taken als helpen met de forecast en de jaarevaluatie. Grappig daarbij is dat ze nu pas(na zes jaar in dezelfde functie) begint met het evalueren van de bezettingsgraad van onze banquets zalen. Erg leuk en interessant voor mij, want ik heb als ‘excel-expert’  de opzet daarvoor in elkaar geklust. Mijn baas is een verhaal apart, kan er op dit medium niet teveel over loslaten, maar het komt er op neer, dat haar manier van management er een is uit de boeken –dan wel beschreven in de ‘zo moet het dus niet’ verhalen- als ik de discussie met haar aan wil gaan kan ik beter een paar oorpluggen aan gaan schaffen (zegt genoeg dacht ik zo). Maar ook hier leren we weer van.

In de afgelopen maanden is er, om de schade van het afgelopen jaar goed te maken, een overdosis aan personeels evenementen geweest, ook hierbij heb ik versteld gestaan van de manier waarop deze georganiseerd worden. Allereerst hadden we weer eens een bowling uitje, ditmaal voor al het personeel....of toch niet.....van iedere afdeling mochten er slechts zeven mensen mee, waarbij de gehele f&b als een afdeling werd gezien, net als de wasserij (ongeveer 100 werknemers) onder housekeeping (rond de 80 werknemers)viel. Kortom het bowlen was niet voor iedereen, als management trainee moest ik echter aanwezig zijn om mijn team’the incredibles’ aan te moedigen en van een creatieve outfit te voorzien. Zo had ik dus een prima dagje maskers en t-shirts klussen op kantoor en met succes want we hebben de ‘meest originele outfit’ prijs gewonnen. De die hier aan het personeel worden uitgedeeld zijn trouwens ook niet echt wat ik gewend ben, in plaats van dat er een etentje, een beker of borreltje voor het hele team aangeboden wordt, wordt er een envelop met geld in de handen van het afdelingshoofd gedrukt(het geld is wel voor het team). Voor mij voelt dit meer aan als een soort afkoopsom.
In december was er het kwartaalfeest om al het personeel te bedanken, het was dit jaar slecht in een kwartaal gegeven dus moest er flink uitgepakt worden; het feest mocht een uurtje langer duren (van vijf tot acht ipv zeven)! Een feest voor het personeel is bij ons niet echt een feest maar meer een soort talentshow van alle afdelingen, waarbij iedere afdeling elkaar natuurlijk probeerd te overtreffen. Ik had me uiteraard laten strikken om de boel te presenteren met twee andere collega’s, heb het hotel verbaasd laten staan met mijn looks als sheika, kerst elf, qatari voetbal supporter en cancan danseres (dat laatste was niet echt een succes).
Om het jaar goed af te sluiten hebben we met het events team het banquetsteam (valt bij ons onder events) meegenomen de woestijn in. De drank was door mij en de managers gesponsord, dus we konden de lol op! Het was goed te zien hoezeer het team, van de tocht genoot en hoe ze los gingen in het kamp waar de BBQ was. Ik heb me rustig gehouden –met als gevolg een hoop vragen, why you not drink and enjoy(had het prima naar mijn zin)??- want had die avond een kerst diner en s’nachts zouden mijn ouders aankomen. Ook bij een uitje als dit, was het verstandig geweest mijn oorpluggen mee te nemen, want ook als mijn baas plezier heeft verheft ze haar stem (Bien geloof me jij en ik zijn er niks bij ;)).

Eind november begin december was het erg hectisch in het hotel vanwege de Asian Games. Echt druk was het niet, want alhoewel het hotel voor 100% verkocht was, lag de werkelijke bezettingsgraad een stuk lager. Erg ironisch als je bedenkt dat er zelfs drie cruiseschepen deze kant op zijn gekomen omdat er een kamertekort was. Er is voor de Asian Games een hoop oliegeld uit de kluis getrokken om een zo spectaculair mogelijk evenement neer te zetten. Heb achteraf spijt dat ik geen kaartjes had gekocht voor de openings en sluitingsceremonie want deze schenen spectaculairder te zijn dan die van de olympische spelen in Sydney. Maar aan de andere kant ook weer niet zo erg want tijdens de openingsceremonie(duurde ongeveer 3 uur) regende het in het openlucht stadion waardoor een hoop mensen verkleumd het spectacel hebben aanschouwd.
Op de valreep ben ik nog wel naar de finale van het basketbal gegaan –China tegen Qatar- erg grappig, wist niet dat er zulke lange Chinezen op de aardbol rondliepen. Zat met een aantal collega’s op de tribune voor vrouwen en families, midden tussen de abbaya’s, was een typische gewaarwording die dames in het zwart(met zoveel mogelijk make-up op het gezicht) helemaal uit hun dak te zien gaan om Qatar aan te moedigen, maar op het moment dat de camera onze kant uit kwam doken ze allemaal weg, dit blijft in mijn ogen een hypocriet schouwspel.

Begin december moest er uiteraard ook in Qatar Sinterklaas gevierd worden, de Sint kwam hier de Nederlands sprekende kinderen persoonlijk bezoeken op 2 december. Heb zelf het zwarte pieten pak aangetrokken en de kids vermaakt met pepernoten en spelletjes, was echt een geweldige dag en ervaring, om zo midden in een woestijnstadje in dat pakje rond te huppelen en de sint vanachter een moskee te zien verschijnen met schimmel en al!

En toen was het plots al eind december en kwamen mijn ouders, zusje en broertje eindelijk langs!!! Eerst nog even kerstavond gevierd met vrienden en uitgegaan om het tot drie uur vol te houden om de fam. persoonlijk op het vliegveld te ontvangen. Ik was van plan ze te verassen in Abbaya, maar toen ik in niet echt nuchtere toestand vanuit de kroeg belde waar ze waren, bleek dat de vlucht vanuit Dubai gecancelled was en dat ze vijf uur later pas aan zouden komen....daar ging mijn plannetje!
S’middags om twee uur kon ik eindelijk na vijf maanden mijn fam. opzoeken in het hotel, echt heerlijk ze weer te zien echt een top kerstcadeautje mijn fam. weer te zien op eerste kerstdag. Heb de eerste dag gelijk meerdere gezichten van Qatar laten zien, het hotel dat ik voor ze geboekt had lag in mijn buurt, dus ze kregen gelijk een tour door ‘de Bijlmer van Qatar’, mijn kamer –alias hok- kon natuurlijk niet ontbreken (dit was enigzins illegaal omdat ik geen –mannelijk-bezoek mag ontvangen). Vervolgens via de Cornishe naar de souq om waterpijp te roken en de eerste souvenirs in te slaan. Door de wandeling werd meteen duidelijk dat de Cornishe het mooie plaatje van Qatar is, maar dat daarachter nog een hoop moet gebeuren. In de Souq werden we meteen geconfronteerd met het werktempo hier en hoezeer er onefficient gebouwd wordt. Naast het theehuis waar we waterpijp aan het roken waren, stonden ongeveer 10 Indiërs een vierkante meter straat te leggen. Het leggen van een steen duurde gemiddeld vijf minuten omdat ze met zijn allen moesten besluiten welke steen waar het beste zou passen, consensus sluiten over de straat steen is niet een makkelijk proces voor deze heren.
Na de Souq heb ik ze het Ritz-Carlton laten zien, na de opwarmende thee en de weldaad van luxe in het hotel gingen we door naar het Interconiti om in Za Moda te gaan eten, ik had verwacht dat het stervens druk zou zijn aangezien het eerste kerstdag was, maar er waren ongeveer vier tafels bezet, niet echt bevordelijk voor de kerstsfeer dus(maar wel heerlijk gegeten, gedronken en bijgekletst)!!! De dagen daarna genoten van het gezelschap van de fam. een bezoekje aan mijn eigen hotel kon natuurlijk niet uitblijven, je bent een hollander of je bent het niet, er moest van de 50% korting in de restaurants genoten worden. Nog geprobeerd om met Sas en Bart naar de club van het Marriott gegaan maar geweigerd omdat Bart niet goed genoeg gekleed was(Sorry Bart, dat de nachtclub een debiel aantal regels heeft betreffende kleding en membership zou ik hier eigenlijk achterwegen moeten laten;)). Dus dan maar een biertje in Rydges. De andere dagen zijn we door het land getrokken, met onze gehuurde ‘padvinder’, erg veel spookstadjes, wegen die zomaar ergens ophouden en een stukje verder weer verdergaan, bouwputten, zand en kamelen gezien. We hadden helaas niet echt geluk met het weer, december was de natste en koudste maand ooit in Qatar, niet echt grappig in een land waar verwarming in principe een overbodige luxe; dus meestal niet aanwezig. De jeepsafari door de woestijn kon natuurlijk ook niet uitblijven, door de harde wind was deze toch voor mij helaas minder spectaculair, maar voor de maag van mama was het perfect zo (en dus ook voor ons ). Helaas pindakaas moest ik de 31ste al weer afscheid nemen van de fam, maar over zes weekjes ben ik alweer (voor 10 dagen) thuis!

Oudejaars dag na het afscheid moest ik gelijk weer werken, erg leuk om mee te maken, hoe het hotel een superfeesten bouwt in onze balzalen. Moest zelf van hot naar her rennen om een nederlandse dansgroep te begeleiden, de deur in de gaten te houden, hostes te spelen, doorbitch te zijn(leuk bekvechten met de vrouw van een zekere nederlandse voetbalspeler), achter de bar te staan, mijn baas te vermaken en zelf ook nog proberen te genieten van de avond. Uiteindelijk vond ik het best leuk om te werken in de feestsfeer, maar volgend jaar ga ik feesten, dat staat vast!

Afgelopen weekend heb ik de schade van oud en nieuw in gehaald samen met een paar collega’s, vandaag voel ik daar de gevolgen van; een blauwe pijnlijke neus(ben tegen een glazen deur op geknalt) en een aardige dreun in mijn hoofd tijsteren me momenteel...maar dat kan de pret niet drukken!! Vanavond is de tennis finale van de Qatar open en die kan ik live volgen dus dat mag uiteraard niet gemist worden!! Gister ook de halve finales gezien en voorheen naar een aantal wedstrijden in de tweede ronde geweest, heb zitten verkleumen op de tribune, maar het was wel erg gaaf om te zien!

De filesofien voor zover ze nog niet tussen de regels door te lezen zijn, laat ik maar even achterwegen, het verhaal is al lang genoeg! Helaas kan ik niet zoveel foto’s bijvoegen aangezien mijn computer overleden was. Inmiddels is deze ook weer gereannimeerd, maar het lange termijn geheugen was helaas niet meer te redden. Kortom ik ben al mijn foto’s en documenten kwijt (en ja ik ben zo stom geweest geen cd’s te branden).
Ow ja, ik kan eindelijk uit mijn hok verhuizen, waneer is nog onbekend, maar ik ga een groot apartement delen met twee collega’s, het apartement ligt tegenover het hotel, ideaal dus en ik hoef er niks voor te betalen, wanneer....inshalla!

Lieve mensen wederom bedankt voor alle kaarten, sms-jes en berichtjes.

Tot gauw!! (14 feb kom ik om 19.00 aan op Dusseldorf, joehoe!!)


liefs,
Sheika Maaika